Ding 28

Sinds 18 augustus 2011, de datum dat Janneke Ding 28 plaatste, heeft crowdsourcing en crowdfunding zich in een snel tempo voortgezet.  Ook in het bedrijfsleven worden via crowdfunding tegenwoordig nieuwe initiatieven gefinancierd. Zien geldschieters een bedrijfsplan zitten, dan kan er via crowdfunding gestart worden. Veel mensen die bij de bank nul op hun rekwest  kregen, ontwikkelen zo nieuwe initiatieven en helpen mee aan een stukje werkgelegenheid.
Bij Sellaband kreeg de Belg Gabriel Scar genoeg 'believers' achter zich en kreeg zo bekendheid. Daar hoor ik niet bij, want zijn muziek is niet mijn smaak. Maar ik vind het wel fantastisch dat jonge muzikanten zo wel de gelegenheid krijgen om zichzelf op de kaart te zetten.
En wat is Kickstarter ook een bijzonder iets. Ik genoot van de saxofoonmuziek van Tineke Postma uit Sondel (!) en Greg Osby uit de USA. Tineke vertelt dat ze zo nieuwe wegen inslaat. Eigenlijk valt Kickstarter onder goede doelen, omdat  degenen die geld geven dat niet doen als investeerders die rendement verwachten, maar om te helpen een project te realiseren.
Bij het lezen over #durftevragen raakte ik wat in de war. Gaat dit nu over crowdsourcing of over crowdfunding, vroeg ik me af. Een plek voor inlichtingen of een plek voor hulp? Zou ik hier terecht kunnen voor ondersteuning om een actie op touw te zetten? En vervolgens een oproep om met een actie mee te doen via Twitter? In het actiegroepje van Otjiruze (Namibië) zal ik voorstellen om het uit te proberen.
Nu ik heel veel gelezen heb over deze 'crowds' en me verbaas over de vele mogelijkheden van werving, vraag ik me af of er ook kansen liggen voor de bibliotheek. Kan onze organisatie ook financieel ondersteund worden door crowdfunding? Nu de overheid zoveel bezuinigd op het bibliotheekwerk, moeten we andere bronnen aanboren.
En dan nog even over crowdsourcing. De kans is aanwezig dat de bibliotheek van Workum gaat verhuizen en zal worden ondergebracht in het voormalig gemeentehuis. In de kelders van dit gebouw bevindt zich het gemeentearchief van Nijefurd. Wij van de bibliotheek zouden een tal vrijwilligers kunnen werven die de informatie uit dit archief gaan digitaliseren, gaan crowdsourcen. Als tegenprestatie hoeft onze organisatie dan geen huur te betalen en doet de gemeente aan crowdfunding:).
Tot slot las ik het artikel op frankwatching: Het toverwoord is wederkerigheid. Wat goed om mensen zo bij  elkaar te brengen. Met nog een keer een heldere uitleg over crowds. Al doorklikkend kwam ik op deze site terecht bij sollicitatie. Zullen we daar Ding 32 van maken? Handig en praktisch voor de komende maanden.

Ding 27

"Het internet maakt in potentie van iedereen een boef" schrijft Sanne Roemer in View on Slideshare. Daar heeft ze vast een punt en dat in een tijd waarin de biechtstoel is afgeschaft.  Maar iemand een lekker hapje voorhouden, waarvan je niks mag eten, zo stevig sta ik niet in mijn schoenen.
Eerlijk gezegd heb ik me nooit echt afgevraagd of ik een stukje tekst of een foto, die ik goed kon gebruiken, niet mocht knippen en plakken. Wat ik tegenkom op internet is vrij om te gebruiken. Soms lukt dat niet, krijg ik een plaatje niet groter  of kleiner, dan is het zo opgemaakt dat de persoon of organisatie het gebruik niet wil vrijgeven. Dat was mijn gedachten gang.
Maar na nogmaals lezen, begrijp ik dat het meer gaat om informatie van een ander op een eigen website te plaatsen.  Of teksten van iemand anders in een eigen publicatie te gebruiken en te publiceren. Nu is mijn vraag, is dit stelen en ben je een dief, of is het een dankbaar gebruik maken van en is het een vorm van 'samen delen'.  Ten allen tijde is het correct en netjes om toestemming te vragen. Of is het melding maken van gebruik al voldoende? Samen delen betekent wel, dat men er samen van op de hoogte moet zijn.
Eigenlijk heb ik niet echt een mening over de regels van copyright op web 2.0. Bij 'officiële' publicaties lijkt het mij heel onverstandig om afbeeldingen en teksten van internet te halen, zonder toestemming te vragen. Bovendien ook heel onprofessioneel.
Wat ik verder van Ding 27 geleerd heb is het icoontje van de Creative Commons licentie, het tekentje dat ik vaak bij foto's zie en me nooit afgevraagd heb waar dat voor staat. Ik heb via het uitgebreide zoekformulier van de fotosite Flickr veel prachtige foto's gezien. Heel bruikbaar voor in bijvoorbeeld reisgidsen. Wat staan er trouwens veel 'onzin' foto's bij. Zouden de mensen op de plaatjes wel weten dat iedereen ze kan bekijken?  Bij die foto's stond geen cc-teken.  Die stond ook niet bij die ene foto van bibliotheek Workum, een foto die ik gemaakt heb. Wat mij betreft mag die wel geplaatst worden op een Workumer kalender. Daar hoeft geen toestemming voor gevraagd, ik zou me heel trots voelen.
Tot slot: richting bibliotheekklant wacht ik nu op een vraag over (gratis) informatie online, over wat wel- en niet mag.
Ik ben benieuwd!